اشکم ولی به پای عزیزان چکیده ام                   خارم ولی به سایه ی گل آرامیده ام

با یاد رنگ و بوی تو ای نوبهار عشق               هم چون بنفشه سر به گریبان کشیده ام

چون خاک در هوای تو از پا فتاده ام                  چون اشک در قفای تو با سر دویده ام

من جلوه ی شباب ندیدم به عمر خویش               از دیگران حدیث جوانی شنیده ام

از جام عافیت می نابی نخورده ام                      وز شاخ آرزو، گل عیشی نچیده ام

موی سپید را فلکم رایگان نداد                          این رشته را به نقد جوانی خریده ام

ای سر و پای بسته به آزادگی مناز                     آزاده من که از همه عالم بریده ام

گر می گریزم از نظر مردمان، رهی                 عیبم مکن که آهوی مردم ندیده ام

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: